Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

Απρίλης


Βροχερός και επιρρεπής
αντίκρυ σ’ ένα καθρέφτη
σχηματίζω το όνομα του
μέσα από αντικρουόμενα αισθήματα
και συνθήματα ,
που κρατούν ενός λεπτού σιγή….
όσο η στιγμή για μιαν απόφαση
τόσο μακρινή ,
αλλά και τόσο κοντινή
ως την απόσταση που με χωρίζει
από το άνοιγμα της πόρτας
για να ξεχυθεί
το άρωμα από τους μενεξέδες
που μάζεψε η μάνα
το πρωί από τον κήπο.
*
Φανή Αθανασιάδου
*
Το ποίημα πήρε το Β΄ βραβείο
στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό του Δήμου Σαλαμίνας.

4 σχόλια:

Unknown είπε...

αυτό κρατώ στη μνήμη μου
το άρωμα της μάνας μου
και το τραχύ της πρόσωπο
και την αγάπη της
και τα ροζαισμένα χέρια της
μες το γλυκοχάραμα του Απρίλη

Καλημέρα Φανή μου

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

Ναι Λία μου,

το άρωμα και η αγάπη της μάνας..μοναδικά σαν την ίδια ,τελικά η μόνη αληθινή αγάπη του κόσμου τούτου....
καλό βράδυ

Μαρια Νικολαου είπε...

Λατρεύω το βροχερό καιρό και θα "κρατήσω" αυτό για μένα

Καλημέρα Φανή

Απροσπέλαστη πόλη είπε...

:)Καλησπέρα Μαρία,

και ο βροχερός καιρός έχει τη γοητεία, την ομορφιά του,αλλά και κείνη τη ''γήινη μυρωδιά'' ανεξαιρέτως εποχών.
Καλό βράδυ νάχεις.