Της μιλούσε..

Της μιλούσε,

κι’ εκείνη κοίταζε την απόσταση

ανάμεσα στα μάτια του,

πόσο βαθιά τη διάβρωνε το αυλάκι

και που θα οδηγούσε άραγε

Της μιλούσε, κι’εκείνη πρόσεχε

τα δαχτυλίδια απ’τον καπνό του τσιγάρου του

πως περιβάλλανε τις λέξεις και τις φράσεις του,

τις έννοιες, που εκείνος ήθελε να δώσει .

Υστερα έστρεφε το βλέμμα

έξω απ’το παράθυρο

στα λιγοστά φύλλα των δένδρων

πως τα παράσερνε ο άνεμος,

πως έσπρωχνε ανθρώπους και σκουπίδια

σαν ένα..

το ρολόι χτύπησε τέσσερις φορές

κι’εκείνη έκλεισε τα μάτια

για να ονειρευτεί.

Φανή Αθανασιάδου

Το δωμάτιο

Ενα απλό δωμάτιο

συνόδευε τα όνειρα της,

λιτό (σαν τη σκέψη της)

χωρίς περιττά έπιπλα και αξιώσεις..

εκεί μέσα περιφερόταν

με τα λιγοστά αντικείκενα

τοποθετημένα στη σειρά

να θυμίζουν τη τακτοποιημένη-φαινομενικά-ζωή της,

μόνο στις μικρές λεπτομέρειες

διέκρινες τη διαφορά

εκείνες τραβούσαν τη προσοχή των άλλων

μα περισσότερο τη δική της,

σ¨αυτές έβρισκες κρυμμένες

λέξεις,φωνήεντα συλλαβές

κάποιες φορές να αρθρώνονται ακόμα και κραυγές

που καλούσαν επιτακτικά σε βοήθεια..

Φανή Αθανασιάδου

Ο Καιρός

Στη Βρετάνη πάλι βρέχει ·
στη Κίμωλο τα πουλιά ζευγαρώνουν ·
η συνεύρεση στη μικρή τσαγερί ,
αποδείχτηκε τελικά πολύ ανιαρή ·
οι δρόμοι που ακολουθήσανε
δεν οδήγησαν πουθενά ·
είναι σαν τα χελιδόνια που περιμένεις
να ‘ρθούν με την Άνοιξη ,
κι εκείνα δε φθάνουν ποτέ .
Ο κύριος Σμιθ δοκιμάζει στη σάλα
το καινούργιο του κουστούμι
από πανάκριβο κασμίρ ,
ενώ συμπληρώνει την εμφάνιση
με την ομπρέλα απ’ το Λονδίνο .
Έξω βρέχει ακόμα . . .

Φανή Αθανασιάδου

( από την Δ΄ ποιητική συλλογή ¨ Δελτίο καιρού )